(สามัญชนคนรักษ์ป่า)
ห้วงคำนึง หมอบพับเพียบเลียบริมน้ำปริ่มฝังตะแคงฟังนิยายเพลินจากเนินหญ้าระบำมดคดเคี้ยวลับเคียวตา หยาดน้ำฟ้าลากลิ้งทิ้งใบบอน แมลงปอเกาะหินเลื่อมปิ่นรุ้งผีเสื้อพุ่งอวดแพรแผ่ปีกร่อนกิ้งกือหักความอายออกกรายกรกระรอกหย่อนลูกหว้าหยั่งท้าทาย เมื่อเอนพิงอิงพักหนุนตักหล้าแนบเงาฟ้าในน้ำเปี่ยมความหมายธรรมชาติวาดแต้มยังแย้มพรายและโลกส่ายกายหมุนด้วยคุ้นเคย เหม่อมองฟ้าสีฟ้ากว้างกว่ากว้างคิ้งรุ้งค้างเนตรสูรย์หมุ่นหมอกเสยแย้มเสียวเมฆยิ้มแดดสีแสดเอยหัตถ์ลมเชยเผยแก้มแพลมยิ้มพลัน แล้วสบตากับเราเงาในน้ำไหลลำนำฉ่ำใจคล้ายเคลิ้มฝันพิสุทธิ์ใสไล้หล้ารับตาวันกล่อมดวงฝันล่องลิบทิพยา เรามองโลกสดใสในวันนี้ด้วยใจที่อ่อนวัยไร้เดียงสาทุกสิ่งช่วยอวยสุขทุกเวลาหากวันหน้าเป็นอย่างไร....ไม่อาจรู้ จากใบไม้ที่หายไปของ จิระนันท์ พิตรปรีชา
ขอบคุณบทกวีที่สวยงาม
......ขอบคุณสำหรับบทกลอนที่สวยงาม
ห้วงคำนึง
ตอบลบหมอบพับเพียบเลียบริมน้ำปริ่มฝัง
ตะแคงฟังนิยายเพลินจากเนินหญ้า
ระบำมดคดเคี้ยวลับเคียวตา
หยาดน้ำฟ้าลากลิ้งทิ้งใบบอน
แมลงปอเกาะหินเลื่อมปิ่นรุ้ง
ผีเสื้อพุ่งอวดแพรแผ่ปีกร่อน
กิ้งกือหักความอายออกกรายกร
กระรอกหย่อนลูกหว้าหยั่งท้าทาย
เมื่อเอนพิงอิงพักหนุนตักหล้า
แนบเงาฟ้าในน้ำเปี่ยมความหมาย
ธรรมชาติวาดแต้มยังแย้มพราย
และโลกส่ายกายหมุนด้วยคุ้นเคย
เหม่อมองฟ้าสีฟ้ากว้างกว่ากว้าง
คิ้งรุ้งค้างเนตรสูรย์หมุ่นหมอกเสย
แย้มเสียวเมฆยิ้มแดดสีแสดเอย
หัตถ์ลมเชยเผยแก้มแพลมยิ้มพลัน
แล้วสบตากับเราเงาในน้ำ
ไหลลำนำฉ่ำใจคล้ายเคลิ้มฝัน
พิสุทธิ์ใสไล้หล้ารับตาวัน
กล่อมดวงฝันล่องลิบทิพยา
เรามองโลกสดใสในวันนี้
ด้วยใจที่อ่อนวัยไร้เดียงสา
ทุกสิ่งช่วยอวยสุขทุกเวลา
หากวันหน้าเป็นอย่างไร....ไม่อาจรู้
จากใบไม้ที่หายไปของ จิระนันท์ พิตรปรีชา
ขอบคุณบทกวีที่สวยงาม
ตอบลบ......ขอบคุณสำหรับบทกลอนที่สวยงาม
ตอบลบ